Το μάθημα εστιάζει στο οικονομικό έγκλημα και στην επίδρασή του στη λειτουργία του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα. Εκτός από τα “κλασικά” οικονομικά εγκλήματα (απάτη, απιστία, φορολογικά αδικήματα, λαθρεμπορία), εξετάζονται κριτικά τα εργαλεία που χρησιμοποιεί ο ποινικός νομοθέτης για την αντιμετώπιση της “μοντέρνας” εγκληματικότητας (λ.χ. το αδίκημα της νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες) και επισημαίνονται τα πλεονεκτήματα αλλά και τα ελλείμματα που παρουσιάζουν ως προς την αποτελεσματικότητα καθώς και τη συμβατότητά τους με τις αρχές του κράτους δικαίου. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στις οικονομικές συνέπειες που δημιουργεί η διαφθορά στην ποινική αντιμετώπιση του προβλήματος, και ειδικότερα στην εξέταση των δεσμεύσεων που απορρέουν για τον εθνικό νομοθέτη από τα σημαντικότερα διεθνή κείμενα στο πεδίο αυτό (Συμβάσεις του ΟΟΣΑ, του ΟΗΕ και του Συμβουλίου της Ευρώπης), αλλά και στην ερμηνεία των σχετικών εγκλημάτων που τυποποιούνται στην ελληνική έννομη τάξη, είτε στον Ποινικό Κώδικα είτε σε ειδικά νομοθετήματα (δωροδοκία στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, εμπορία επιρροής, πόθεν έσχες κτλ). Παράλληλα, ερευνάται ο τρόπος με τον οποίο το σύγχρονο οικονομικό ποινικό δίκαιο επιχειρεί να ανταπεξέλθει στις προκλήσεις της παγκοσμιοποίησης των αγορών, της διάδοσης του Διαδικτύου, αλλά και της τραπεζικής κρίσης καθώς και της κρίσης χρέους.